Kochani Parafianie

 

Mamy za sobą trudny Rok Pański 2020. Pandemia koronawirusa zdominowała ten rok, poprzestawiała nasze plany, zamiary. Uderzyła w życie społeczne, rodzinne. I także w życie Kościoła. Trudno to wszystko podsumować, bo nadal nie wiemy, kiedy będziemy mogli uznać, że mamy to już za sobą. Moim skromnym zdaniem, pandemia przyśpieszyła w Polsce proces sekularyzacji, ale być może także obudziła jakiś nowy głód za Bogiem. Króciutko wspomnijmy najważniejsze sprawy, które nas spotkały w minionym roku. Zaczniemy od tych smutnych i trudnych.

Bolączki:

1. Tzw. lockdown uderzył w nas przed samą wizytacją, którą musieliśmy odwołać (razem z bierzmowaniem). Najtrudniejsze były święta wielkanocne. Triduum Paschalne przy zamkniętym kościele. To było doświadczenie traumatyczne!
2. Te wszystkie ograniczenia wpłynęły na osłabienie życia sakramentalnego. Spadła ilość spowiedzi, odwiedzin chorych, uczestników Mszy św., przyjmowanych komunii.
3. Pierwsza komunia. Pandemia zakłóciła rytm przygotowań. Dzieci przystępowały do Pierwszej Komunii w małych grupkach: w maju, czerwcu, sierpniu i we wrześniu. Łącznie było ich 47, w tym 6 do wczesnej. Ta komunia miała też swoje dobre strony. Większe było zaangażowanie rodziców, a same dzieci w małych grupkach miały szansę na głębsze przeżycie tego sakramentu.
4. Życie wspólnot parafialnych prawie zamarło. Zawiesiliśmy spotkania katechezy dorosłych, która dobrze się rozwijała. Ministranci trwają na posterunku. Jest ich póki co 12. Oaza rodzin – dwa kręgi spotykają się on-line. Dzieci Maryi i pozostałe grupy czekają na lepsze czasy.
5. Narasta zjawisko apostazji. W tym roku 6 osób prosiło o odnotowanie w księdze chrztów, że występują z Kościoła. W zeszłym roku było ich 4. To boli. Ale Pan Bóg na pewno ich nie skreśla. Nie da się wymazać chrztu, bo Bóg nie wycofuje swojej miłości. Nigdy.  

Radości:

1. Udało się nam jeszcze rzutem na taśmę przeprowadzić rekolekcje wielkopostne (szkolnych już nie).
2. Bierzmowania już we wrześniu udzielił naszej młodzieży Abp Wiktor Skworc (25 młodych osób).
3. Dokończyliśmy szczęśliwie wizytację, która odbyła się 3 i 4 października. Przeprowadził ją bp Adam Wodarczyk.
4. Tuż po wakacjach, gdy zelżała pandemia, ludzie zaczęli wracać do kościoła. To był dobry znak. Potem przyszła druga fala i znowu było gorzej.
5. Wielka była ofiarność parafian, mimo tak trudnego czasu.
6. Owoc wakacyjnej podróży proboszcza to duchowy patronat Sióstr Klarysek z Hajnówki nad naszą parafią. W każdy poniedziałek siostry modlą się za nas.
7. Dzięki inicjatywie jednego z naszych parafian, pojawiła się w kościele kamera, która umożliwia transmisje w Internecie. Dziękujemy za zrealizowanie tego pomysłu i sfinansowanie.

Remonty:

1. gruntowna modernizacja instalacji elektrycznej (nowe okablowanie, nowe lampy, nowa tablica rozdzielcza w zakrystii).
2. wymiana całego systemu nagłośnienia (nowe głośniki, instalacje, wzmacniacz).
3. nowy system monitoringu kościoła.
4. naprawa szkód górniczych: zszycie ścian i położenie tynków w miejscu zszycia
5. wymalowanie zakrystii i sufitów w podcieniach kościoła.
6. osuszenie i odmalowanie piwnicy na probostwie.
7. przygotowanie nowego pomieszczenia na kancelarię. Zostały zamówione nowe meble, są już przywiezione i czekają na montaż.
8. wysprzątanie piwnicy pod zakrystią (pełny kontener staroci i śmieci)
9. posadzenie drzew i krzewów przed kościołem. (Pani Stasi wielkie dzięki za bohaterską walkę o bukszpany zaatakowane ćmą bukszpanową).
10. malowanie kościoła. Dobór kolorystyki kościoła nawiązuje do granitowych kamieni, które znajdują się w ołtarzu, na ścianie prezbiterium i na zewnątrz kościoła. Niektóre elementy architektury prezbiterium zostały dostosowane do analogicznych elementów w nawie. Wnętrze kościoła zyskało na spójności. Wszystkie zmiany zostały dokonane pod okiem specjalistów, artystów plastyków. Projekt nowej kolorystyki i aranżacji prezbiterium był konsultowany i zatwierdzony przez Archidiecezjalną Komisję Architektury i Sztuki Sakralnej. W prezbiterium pojawił się nowy drewniany krzyż, którego kolorystyka i wykonanie nawiązują do drewnianej mensy naszego ołtarza i do ambony. Wykonane zostały nowe litery napisu w prezbiterium i nowe gwiazdki wokół głowy figury Maryi. Zamontowane zostało podświetlenie krzyża.
11.  Planujemy jeszcze wymianę drogi krzyżowej. Jeden z naszych parafian ufundował całość! Jest w tej chwili w konserwacji. Mam nadzieję, że będzie na Wielki Post. Powrócą także obrazy, ale musimy je zakonserwować i odnowić ramy.

Zamierzenia duszpasterskie i inne na nowy rok:

1. Odnowienie życia sakramentalnego po zakończeniu pandemii. Powrót katechezy dorosłych, powstanie grupy młodzieżowej.
2. Odnowienie śpiewu. Zamontujemy dwa nowe ekrany na teksty.
3. Zespół charytatywny – konieczne jest ożywienie.
4. Trudny temat to dom parafialny. Dwie salki zostały lekko odnowione w ubiegłym roku. Tym niemniej wymaga on całościowego remontu. Budynek jest nieocieplony, trzeba wymienić okna. Stoi puste mieszkanie po emerytowanym proboszczu. Szukamy jakiegoś pomysłu na ten budynek.

Podziękowania:

1. Wszystkim Parafianom! Dziękujemy za życzliwość, za ofiarność, za przywiązanie do naszego kościoła. Za wszelkie uwagi, także te krytyczne.
2. Jestem wdzięczny Panu Bogu za moich współpracowników. Na pierwszym miejscu Księdzu Tomkowi. A także…  
3. Dziękuję Panu Kościelnemu Dawidowi i jego pomocnikowi p. Andrzejowi, pani Krystynie, paniom Stasi, Marzenie, Janinie, które pomagają na probostwie. Dziękuję pani Ewie, która sprząta kościół! Organistom: panu Jarkowi, siostrze Danieli, panu Michałowi, panu Nikodemowi… Szafarzom! Radzie Parafialnej! Katechetkom!

Zakończenie:

Kończąc kazanie na zakończenie roku 2019 powiedziałem tak: „Czy można się spodziewać, że rok 2020 będzie dla katolików lepszy? Nie ma niestety podstaw, by tak sądzić. Przynajmniej po ludzku. Trzeba jednak zaufać Bogu i nie dezerterować wobec nacisku ideologii, a także nieprawości przychodzących z zewnątrz, ale i obecnych wewnątrz Kościoła, pod bardzo wieloma sztandarami”. Okazałem się niestety prorokiem. Było gorzej niż myśleliśmy. Tym razem zakończę bardziej optymistycznie, z nadzieją, że też się sprawdzi. Mam nadzieję, że rok 2021 będzie lepszy niż poprzedni. Niech przeminie wirus! Oby ta trudna lekcja zarazy nauczyła nas pokory i większego zaufania do Boga. Obyśmy w Kościele mieli więcej odwagi w głoszeniu Jezusa jako jedynego Zbawiciela, Lekarza i Szczepionki przeciwko całemu złu.

ks. Tomasz Jaklewicz

Wasz proboszcz

 

 

Z życia parafii